Hans Mulock Houwer

1948 - 2025

Met groot verdriet heb ik via mijn langjarige vaarmaatje Nico Pennings vernomen dat Hans Mulock Houwer is overleden. Als zeekajak vaarder was (en is) Hans mijn GROTE voorbeeld en inspiratiebron. De minutieuze nauwgezetheid waarmee hij dingen aanpakte en voorbereidde. Al de uitdagende buitenlandse tochten die hij deed in een tijd zonder GPS, zonder mobiele telefoon en zonder (mobiel) internet. Met de BBC Shipping Forecast weerberichten op de lange golf.

Het was in zijn Zeevaardigheid-Extra groep op Vlieland in 1996 waar Nico, Pieter en ik besloten dat we onze eerste schreden naar eigen buitenlandse tochten zouden zetten. Voor onze plannen vroegen we Hans om advies en informatie. Hij was altijd bereid om daar enthousiast (ook thuis) over te vertellen. We zagen ook zijn ordners met verslagen. tekeningen en notities die hij vóór, tijdens en na zijn tochten maakte. Zijn verslagen in de kanobladen en zijn dia-lezingen. Zijn weergaloze scherpe analyses die hij maakte als er weer iemand (ook hijzelf) iets 'doms' had gedaan. Het boek "Sea Kayaker Deep Trouble" dat ik van hem kreeg, met de gortdroge opmerking: "Ik heb het uit, je mag het hebben, allemaal verhalen van vaarders die domme dingen hebben gedaan..."

Tijdens onze tocht in de Faeröer in 2004 werden we benaderd door een ouder echtpaar. Ze hadden ons al een dag eerder zien varen. Ze wisten waar we aan land zouden komen, omdat de landingsplaatsen daar erg schaars zijn. Daar draaiden zij een envelop om en vroegen of we de afzender kenden. Daar prijkte de naam van Hans. Het bleek een bedankbrief met een handgetekend kaartje van Hans' tocht in de Faeröer. Voor mij is Faeröer het meest uitdagende vaarwater dat ik ooit gevaren heb. Ook na al mijn tochten die ik sindsdien in verre buitenlanden mocht maken. Zonder Hans was ik daar nooit geweest en ook niet waar ik nu ben als zeekajak vaarder, instructeur en gids.
Mijn, volledig in de stijl van Hans, geannoteerde topografische kaart van Anglesey, die ik in het jaar 2000 kocht, gaat ook in mei dit jaar weer mee. Veelvuldig en dankbaar overgetekend door vaarders die daar een Advanced Sea Kayak Leader (5*) examen deden. Een generatie die zo indirect van Hans hebben geleerd.

Vorig jaar hebben we het cursusboek "Zeekajak Vaardigheid Extra" herschreven. Ik wilde Hans nog vragen of hij er zijn licht over kon laten schijnen. Mijn grote voorbeeld kan ik nu niet meer vragen. Wat ik wel weet is dat alles wat ik van hem geleerd heb, in enige vorm, ook in de vernieuwde versie terecht is gekomen; en bij mijn cursisten.

Axel
Rijswijk, 7 april 2025

P.S. Hans heeft ondermeer twee keer met een vaarmaatje 'unsupported' de Noordzee overgestoken van Vlissingen naar Harwich. De eerste keer in twee éénpersoons kajaks, de tweede keer in een tweepersoons. Vele tochten aan de westkust van Schotland en de Buiten Hebriden. Een solo oversteek van Schotland via Orkney en Fair Isle naar Shetland. En tochten in Faeröer, IJsland en Groenland.

Baking for 1 hour at 300°

Four pieces of cake!

On the water is probably the best way to 'escape' the heat wave.

Today I did the following:
1. Tidal Planning
2. Crossing
3. Circumnavigation
4. Bimble along the coast

Paddling out of Church Bay for exactly one hour at 300 degrees. That brought me about 100 metres short of dead-on hitting the south-western tip of the Skerries. My tidal planning had not adjusted for my slow(er) paddling speed. Using the eddies and against the current I completed a circumnavigaton of the Skerries.

I was thinking of continuing to Cemlyn via West Mouse and have my break at Furlough's. I decided however to stick to my conservative plan and headed for the rocks under the lighthouse.

Pulling my kayak out, I was a bit puzzled with how high the water already was. According to my watch local HW should still be more than two hours away...

I hate paddling straight back from the Skerries to Church Bay. My memories of this is that this is a very boring crossing that allways tends to take much longer than expected. And little chance for any excitement along the way. Ferry gliding back to Carmel Head dropped me right over the Platters reef and into the tail end of the race off Carmel Head.

Reaching the Anglesey coast, I was a bit puzzled with how low the water already was...

Following the coastline into Church Bay. The hardest part of the day was pulling my kayak trolley up the steep path from the beach back to my car.

As it turned-out, my watch, that 'lives' attached to my buyoancy-aid, was one hour off; not set for daylight savings-time... That explained the water levels. Allways some room for improvement; no 5 stars for me today ;-)

Tweety glides again

It has been well over a year that I last paddled in Anglesey. For various obvious and less obvious reasons I did not travel and paddle as much. Getting back into the habit of paddling but in what paddling shape am I?

Visiting the Sea Kayaking UK factory I was welcomed by 'Tweety'. It has been the nickname of my second Explorer sea kayak, which maiden trip was to the Falls of Lora, back in October 2006. It is still here, waiting, and strong as ever.

Paddling out to Penrhyn Mawr via South Stack and North Stack around the Holyhead breakwater into Holyhead marina. A glorious sunny, almost windless, day. Sea state: "flat as a pancake"; a gently running Penrhyn Mawr.

I notice my kayak still remembers how to do this. Judging the right ferry angle and speed to play the 'Chicken shoot'; that helps. For plain paddling speed I am reminded that that is something I have to do myself and that my kayak is just enjoying hat part of the free ride. Forward paddling with 'locked arms' feels the only natural thing to do this. Rolling at the end is effortless, an ingrained body movement that does not require any thought.

Tweety still there, scenery everywhere, paddling skills still there and I am here.